بروزرسانی: 26 خرداد 1404
نقد و بررسی بازی Blasphemous 2
محیط های روشن، فانتزی و درخشانی که نوای امید در آن ها پخش می شود و جنگل های تاریکی که موسیقی بازی به خوبی شما را غرق در اتمسفر سنگین آن می کند. این در حالی است که در بخشی دیگر صرفا یک آمبیانس جزئی اما تاثیرگذار شما را به دریا و آب های آزاد نزدیک می کند!
در واقع، هیولاهایی که شما در طول این عناوین به سلاخی شان مشغول هستید، زاده های Miracle هستند، انسان هایی که توسط او مجازات شده و بدین شکل به دنیا بازگشته اند. در این نسخه، دوباره شما در نقش Penitent One قرار دارید تا باری دیگر چرخه ی زندگی، مرگ و رستاخیز را در دنیایی تازه تجربه کنید. بازی این بار در شهر the Blessed Name در جریان است؛ مکانی که طبق پیشگویی ها، فرزند Miracle در آن به دنیا خواهد آمد.
به عنوان مثال، در بخشی از بازی شما قدم به جنگلی تاریک می گذارید که مملو از ارواح و هیولاهای عجیب و غریب است؛ در این بین پیرزن جادوگری وجود دارد که می تواند پرنده های روح مانندی را به سمت شما بفرستد. زمانی که شما این دشمن را شکست می دهید، مشاهده خواهید کرد که لاشخورها به سمت جنازه ی او هجوم می آورند، او را تکه تکه می کنند و در نهایت در دل جنگلی که در پس زمینه ی این بخش قرار دارد، محو می شوند. این خصوصیتی است که تک تک دشمنان از آن برخوردار بوده و این مسئله به راستی نشان دهنده ی اهمیت و خلاقیت سازندگان در راستای خلق دنیای متصل، در حال حرکت و پویا است.
اگر آیتم رتروگیم را دنبال کرده باشید به احتمال زیاد می دانید که شخصا علاقه ی بسیار زیادی به ژانر Metroidvania مخصوصا فرنچایز Castlevania دارم و بسیار از آن لذت می برم. به نظر من ساخت یک اثر پایبند و اصولی در این ژانر، نیازمند مهارت بالایی در زمینه ی طراحی محیط و مراحل است، چرا که خط بسیار باریکی بین یک دنیای جذاب درگیرکننده و دنیایی عمیق اما پوشالی در چنین عناوینی وجود دارد.
Rosary Beads نیز دسته ای دیگر از آیتم هایی هستند که در محیط بازی یافت می شوند و خصوصیات کاراکترستیک و قدرت محور بسیار مناسبی را در اختیارتان قرار می دهند؛ به عنوان مثال، Scorched Lily مقاوت کاراکتر شما را نسبت به ضربات آتشین افزایش می دهد. لازم به ذکر است ریسمانی که این آیتم ها در آن قرار می گیرند نیز قابل ارتقاء هستند و باز هم Blasphemous 2 راه بسیار جذابی را در این راستا پیش می گیرد. به جای آن که صرفا در یک منوی خشک با یافتن آیتم ها این ریسمان را ارتقاء دهید، در طول گشت وگذارتان در محیط با کاراکتری آشنا می شوید که با ارائه ی آیتم مورد نیاز، ریسمان Rosary Beads شما را ارتقاء می دهد.
اسلحه های موجود، با وجود جذابیت هایشان، تنها از چند انیمیشن بسیار محدود مبارزه و ضربه زدن برخوردار هستند که شاید پس از مدتی، استفاده از آن ها را یک نواخت کرده و تا حدی انعطاف پذیری را از این بخش حذف کند. اما از این مسئله که گذر کنیم، به طور کلی سیستم مبارزات این بازی مکانیزم های متنوع و متعددی را در راستای تزریق هیجان بیشتر به روند مبارزات در اختیار پلیر گذاشته است. هر یک از اسلحه های شما دارای یک قابلیت اختصاصی و ویژه هستند؛ به عنوان مثال، Veredicto، که اسلحه ی انتخابی من برای شروع بازی بود، یک گرز بسیار قدرتمند است که از قابلیت آتش گرفتن بهره می برد.
Blasphemous 2 تقریبا هر آنچه را که قصد انجامش را داشته است به درستی و با موفقیت اجرایی می کند و مشکلات آن نیز آنقدر جزئی هستند که بعضا در حین هیاهوی تجربه بازی احساس نمی شوند. از موسیقی و طراحی هنری فوق العاده تا سیستم مبارزات عمیق و دنیایی پیچیده با روند جست وجوی گیرا، همگی باعث می شوند تجربه ی این عنوان یک «باید» برای طرفداران قدیمی ژانر مترویدوانیا و در عین حال یک نقطه شروع مناسبی برای طرفداران جدید باشد.
نکات مثبت:
- سیستم مبارزات عمیق
- وجود سه اسلحه ی هدفمند و موثر در سناریوهای پلتفرمینگ
- وجود تنوع بسیار زیاد برای قابلیت های مختلف کاراکتر از جمله Prayers ،Rosary Beads
- سیستم ارتقای بسیار خوب برای اسلحه ها
- طراحی محیط و فضاسازی عالی
- وجود پاداش ارزشمند در راستای تشویق پلیر به جست وجوی دنیای بازی
- خلق نقشه ای پیچیده و جذاب، مطابق انتظارات از یک اثر مترویدونیای اصولی
- موسیقی و ساندترک گوش نواز
- طراحی بسیار جذاب دشمنان و انیمیشن های اختصاصی آن ها
- باس های متنوع که ارائه دهنده ی چالش های جذاب و روند آزمون و خطای انعطاف پذیر هستند
- روایت داستانی گیرا و ارائه ی برخی کات سین های انیمیشنی به شدت خوش ساخت
نکات منفی:
- اسلحه ها می توانستند از انیمیشن های اختصاصی متنوع تری برای مبارزه برخوردار باشند
- نبود هیچ گونه سیستم درجه سختی و امکان تغییر آن
۹
مرگ شما باعث می شود میزان Guilt کاراکترتان افزایش یافته و به دنبال این موضوع، بخشی از پیمانه ی Fervour و همچنین مقاومت خود را از دست می دهد. بنابراین، شما یا می توانید به مکان مرگ خود بازگشته و Fervour خود را بازیابی کنید و یا با مراجعه به یک کشیش که باز هم در طول بازی با او روبه رو می شوید و پرداخت هزینه ای مشخص، از او بخواهید بار گناه شما را از روی دوشتان بردارد.
آثار Metroidvania، عموما با پرورش دنیایشان شما را درگیر کرده و تشویق به گشت و گذار می کنند و پس از تمام این توصیفات، می توانم با قاطعیت بگویم که قسمت دوم Blasphemous نه تنها دنیایی درگیرکننده دارد، بلکه با ایجاد پیچش های جذاب خود، تجربه ای بسیار جذاب و اعتیادآور را در این ژانر ارائه داده و خودش را تا حد زیادی کنار بزرگان این ژانر قرار می دهد.
مصیبت، معجزه و هر آن چیز که میانشان است
به طور کلی، می توان گفت که Blasphemous 2 در زمینه ی ساختار و روند گیم پلی نه تنها بر بسیاری از اصول ژانر خود پایبند است، بلکه با برخی پیچش های و نوآوری ها سعی دارد هویتی متمایز و مستقل برای خود خلق کند که بسیار قابل تحسین است. می توانم با قاطعیت بگویم در این بخش با یک چرخه ی بسیار اعتیادآور، متعادل و سرگرم کننده روبه رو هستیم.
هارمونی زیبای گذشته و امروز
طراحی محیط، مراحل و همچنین پس زمینه های هر بخش از نقشه بازی، به شدت من را یاد آثار مختلف Castlevania می اندازد و شخصا دائما در طول تجربه ی بازی با خودم می گفتم: «چقدر این بازی زیباست» و این زیبایی پارادوکس جالبی را با محتویات بعضا خشن، عجیب و دل خراش بازی به وجود می آورد. یکی از خصوصیات ظاهری بازی که به سرعت من را محو خودش کرد، انیمیشن های مرگ پویا و اختصاصی دشمنان بود. کم پیش می آید در چنین آثاری شاهد طراحی های اختصاصی انیمیشن های مرگ دشمنان باشیم!
و اما نوبت به بخش اعتیادآور این بازی می رسد که پلیر را بلعیده و برای پیش روی بیشتر در دنیای این بازی، مخاطب را مشتاق خود می کند. گیم پلی قسمت دوم Blasphemous حالا تاکید بسیار بیشتری روی پلتفرمینگ کلاسیک، حل پازل های محیط محور و همچنین سرعت عمل بالا دارد. در کنار این خصوصیات، مراحل بازی نیز به بهترین شکل در راستای این هدف شخصی سازی شده اند و حالا شاهد انعطاف پذیری بسیار بیشتری در بخش گیم پلی هستیم.
به نظر من این رویکرد بسیار جذابی برای ارتقای خصوصیات کاراکتر است که باعث می شود روند بازی بسیار پویاتر جلوه کند و همچنین پلیر نیز ارتباط بیشتری با دنیا، کاراکترها و طراحی آن بگیرد؛ گویی که تمام مکانیزم ها و ابعاد این بازی در یک هارمونی زیبا قرار دارند. البته، این تنها کاراکتری نیست که می تواند به شما در راستای ارتقا کمک کند. شما همچنین از منویی به نام Altarpiece of Fervour برخوردار هستید که با قرار دادن مجسمه های چوبی در آن، می توانید توانایی های جدیدی را در اختیار Penitent One قرار دهید و در این راستا نیز شما با کاراکتری آشنا شده که این کار را در ازای اعمال مختلف برای شما انجام می دهد.
از موسیقی متن برایتان نگفتم! موسیقی متن و به طور کلی ساندترکی که در طول تجربه ی این اثر شما را همراهی می کند، فوق العاده جذاب، متنوع و هم راستا با محیط و استایل کلی بازی است و باز هم من را یاد برخی از برترین آثار این ژانر می اندازد چرا که شخصا باور دارم در عناوین ژانر Metroidvania، موسیقی بار مهمی را به دوش می کشد؛ به طوری که تک تک پیکسل ها و پس زمینه های از پیش رندر شده ی این تجربه ها با تک تک نت های موسیقی که در هر محیط خاص پخش می شود، ادغام شده و روحیه و هویت متمایزی را برای هر یک از بخش های دنیای آن بازی به وجود می آورد و به همان نسبت حس متفاوتی را نیز به پلیر منتقل می کند.
هر یک از باس های بازی نه تنها در ظاهر خود، بلکه در عملکرد نیز دارای پیچش های بسیار خاص و متمایزی هستند که باعث می شود شما از تمام مکانیزم هایی که در اختیارتان قرار گرفته است در راستای شکست دادن او استفاده کنید و همچنین این موضوع باعث می شود تا راه را برای یک پروسه ی آزمون و خطای جذاب نیز باز شود.
در نهایت باید گفت Blasphemous 2 تقریبا در تمامی ابعاد خود به عنوان یک اثر مترویدوانیایی عالی عمل می کند و بعد ظاهری، آرت استایل و موسیقی نه تنها نسبت به قسمت ابتدایی پیشرفت های مناسبی را تجربه کرده است، بلکه به طور کلی به شدت زیبا، متنوع و جذاب جلوه می کنند و دائما هر یک از این بخش ها در طی تجربه، یکدیگر را تقویت کرده و بهبود می بخشند که بسیار تحسین برانگیز است.
Blasphemous 2
صحبت از Prayer شد، بد نیست به این قابلیت ها نیز بپردازیم؛ همانطور که اشاره کردم، دعاها قابلیت های ویژه ای هستند که شما با پیش روی در بازی و همچنین گشت وگذار در محیط، آن ها را پیدا کرده و توانایی استفاده از آن ها را در طی مبارزات خواهید داشت. این دعاها به دو دسته ی Chants و Quick Verses تقسیم می شوند که میزان قدرت و عملکرد متفاوتی را به نمایش می گذارند و در همین راستا، میزان متفاوتی از Fervour شما را مصرف می کنند.
علاوه بر این مسئله، Blasphemous 2 مهارت بسیار بالایی در روایت محیطی نیز داشته و با خلق مناطق و محیط های جذاب و معنادار، به مکملی برای روایت داستانی بازی تبدیل می شود. به طور کلی، Blasphemous 2 از لحاظ نحوه ی ارائه ی داستان و همچنین درگیر کردن پلیر، به شدت عالی عمل می کند و با وجود آن که لزوما داستان هسته ی اصلی بازی محسوب نمی شود، اما قطعا محتوایی در اینجا وجود دارد که در صورت علاقه مند بودن و دنبال کردنش، می توانید به شدت از آن لذت ببرید.
شکافتن و له کردن در راستای تطهیر دنیا
اما یک مسئله ی عجیبی که وجود دارد، آن است که این عنوان دارای درجات سختی مختلف نیست و این مسئله می تواند تا حدی مخصوصا برای طرفداران هاردکور عناوین مترویدوانیا آزار دهنده باشد. بازی گاها در برخی بخش های خود شاید بیش از حد ساده جلوه کند و چالش مناسبی را به پلیر ارائه ندهد و در حالی که این مسئله لزوما یک مشکل «بزرگ» به شمار نمی آید، اما همچنان تاثیرات آن بر روند بازی مشهود است.
اگر نسخه ی ابتدایی را تجربه کرده باشید، احتمالا تا الان حسابی درگیر دنیا و داستانی که توسط کاراکترها و وقایع آن روایت می شود شده اید. اما اگر تجربه نکرده اید، این نسخه از همان ابتدا به سرعت شما را درگیر خود می کند. یکی از خصوصیات متمایز کننده ی این عنوان در زمینه ی روایی و داستان سرایی، برخی کات سین های انیمیشنی آن است که بهتر از هر زمان دیگری طراحی های فوق العاده ی دنیای Blasphemous را به تصویر کشیده و همچنین حسابی پلیر را درگیر خود می کنند.
داستان قسمت دوم Blasphemous، پس از محتوای اضافه ی Wounds of Eventide نسخه ی ابتدایی آغاز می شود، زمانی که The Miracle دوباره ظهور کرده است و در این بین، پیشگویی ها خبر از زاده شدن فرزندی از Miracle را می دهند. The Miracle در واقع دلیل بسیاری از اتفاقات و موجوداتی است که شما چه در نسخه ی ابتدایی و چه در این نسخه مشاهده می کنید و تا حدودی می توان از او به عنوان یک خالق برای دنیای Blasphemous یاد کرد. پدیده ای که فراتر از درک انسان های فانی است و بعضا به شکل برکت و یا نفرین بر سر آن ها نازل می شود.
امروز به بررسی عنوان Blasphemous 2 خواهیم پرداخت و ابعاد مختلف آن را زیر ذره بین قرار خواهیم داد تا ببینیم به عنوان یک اثر مترویدوانیا چطور ظاهر می شود.
این بازی روی PC تجربه و بررسی شده است
منبع: https://gamefa.com/975716/blasphemous-2-review/
تنوع این قابلیت های ویژه بسیار بالا است و تنوع بسیار خوبی در این زمینه به روند مبارزات بخشیده اند و البته به پلیر اجازه می دهند با توجه به استراتژی، موقعیت و نوع دشمنی که با آن درگیر است از این دعاها بهره ببرد. لازم به ذکر است که بخش گسترده ای از این دعاها با گشت وگذار دقیق محیط یافت می شوند، که خود یکی از ترفندهای بسیار عالی این بازی در راستای پاداش دادن به پلیرهایی است که دنیای بازی را زیر و رو می کنند. اما Prayerها تنها آیتم هایی نیستند که شما در راستای گشتن محیط می یابید!
در بخش گرافیک هنری و همچنین مبحث پیکسل آرت، شاید بتوان به جرات گفت Blasphemous 2 یکی از زیباترین بازی هایی است که در چند سال اخیر با چنین رویکرد ظاهری مشاهده کرده ام، گویی که استایل پیکسلی بازی همچنان آن وزن و جذابیت گذشته را در خود دارد و در عین حال با برخی خصوصیات مدرن در هم آمیخته شده و در نهایت ظاهری را برای این اثر پدید آورده که در یک کلام «عالی» است.
همچنین، طراحی دشمنان تاثیر مستقیم بر گیم پلی دارد چرا که پلیر در راستای مقابله با هر یک از این دشمنان با توجه به نقاط قوت و ضعفشان، باید رویکردی متفاوت و بهینه پیشه کند چرا که بعضا ممکن است حتی ضعیف ترین دشمنان نیز شما را غافلگیر کرده و ضربات سهمگینی به سلامتی تان وارد کنند.
در این نسخه همچنین ما شاهد وجود سه اسلحه ی جدید با کارایی ها و رویکردهای متفاوت هستیم که تنوع بسیار بیشتری به این نسخه و مبارزات آن نسبت به قسمت ابتدایی می بخشند؛ به طوری که هر یک از این اسلحه ها هدف مشخص و نقش گسترده ای در راستای عبور از موانع، حل پازل ها و به طور کلی سناریوهای پلتفرمینگ بازی دارند. هرچند در اینجا شخصا دوست داشتم شاهد تنوع بیشتری در زمینه ی انیمیشن های مبارزات اختصاصی هر اسلحه باشم و با اضافه شدن یک لایه ی کمبوزنی جدید به اسلحه ها، می توانستیم عمق بیشتری را ببینیم.
طراحی دشمنان نیز یکی دیگر از نقاط بسیار قدرتمند این بازی به شمار می آید، به طوری که هر یک از بخش های آن دسته ای جدید از دشمنان را با ظاهر، شیوه مبارزه و قابلیت های تازه به شما معرفی می کنند. با وجود اینکه لزوما این دسته از دشمنان از لحاظ تعداد زیاد نیستند، اما مسئله آن است که Blasphemous کیفیت را به کمیت ارجحیت داده و به راستی طراحی های جذاب و خاصی را به تصویر می کشد که نه تنها بر ساختار کلی دنیای آن بسیار منطبق است، بلکه پویایی بسیار زیادی را نیز به آن می بخشد.
حالا Penitent One وظیفه دارد که جلوی این اتفاق را بگیرد و در این راستا باید Three Regrets یا به اصطلاح سه افسوس را شکست دهد تا کلید معابدی که در آسمان هستند را به دست آورد و این مسیری ظالمانه و بی رحم است که شما به عنوان پلیر در آن قدم خواهید گذاشت.
البته این عنوان برخی خصوصیات را نیز از عناوین سولزلایک الگوبرداری کرده است؛ به عنوان مثال، وجود مکان های سیو خاص پراکنده در نقشه ی بازی و همچنین باقی ماندن بخشی از پیمانه ی Fervour شما در محل مرگتان، همگی یادآور این دسته از آثار هستند.
اگر این حجم از عمق در بخش گیم پلی برایتان کافی نیست، بد نیست اشاره کنم که تک تک اسلحه های شما نیز دارای یک منوی اختصاصی ارتقاء هستند که شما با استفاده از سکه هایی به نام Marks of Martyrdom، می توانید به ارتقای آن ها بپردازید. لازم به ذکر است که این سکه ها نیز از طریق مبارزه، اعدام و همچنین گشت وگذار در نقشه ی بازی بدست می آیند. اگر دقت کرده باشید، بسیاری از ابعاد بازی حول محور گشت وگذار و اکتشاف می چرخند که یکی از مهم ترین خصوصیات آثار Metroidvania محسوب شده و در این عنوان نیز به بهترین و متعادل ترین شکل پیاده سازی شده اند.
همچنین لازم به ذکر است که کاراکتر شما از یک معیار به نام Fervour برخوردار است که در واقع همچون Stamina عمل می کند و در راستای استفاده از قابلیت های ویژه از جمله Prayer یا قابلیت اختصاصی اسلحه ی Veredicto از آن کاسته می شود و راه بازیابی آن ضربه زدن و یا اعدام دشمنانتان است.
