فروشگاهها یا همان Buy Stationهای بازی نیز دچار تغییرات فراوانی شدهاند. پیش از هر چیز، همانطور که اشاره کردم، امکان خرید Loadout از آنها دیگر وجود ندارد. از طرف دیگر، خرید برخی آیتمها مثل Self Revive نیز دیگر امکانپذیر نیست که البته این تصمیم منطقی است، چرا که به خاطر اضافه شدن Backpack، برخی مخاطبان میتوانستند به تعداد بالا سلف ریوایو خریداری کنند و عملا ساختار بازی از حالت تعادل خارج میشد.
دیگر تغییر این فروشگاهها، محدود شدن فروش برخی آیتمها مثل UAV است. دیگر نمیتوانید از یک فروشگاه به تعداد بالا UAV خریداری کنید و موجودی آنها حالا محدودیت دارد. نکته این جاست که موجودی مشترک است و اگر تیم دیگری آیتمی خاص را خریداری کرده باشد، موجودی آن برای همه به اتمام میرسد.
آیا روزشماری هواداران Warzone برای نسخهی جدید یعنی Warzone 2.0، نتیجه دلخواه را به همراه داشته است؟ با نقد و بررسی این اثر بتل رویال همراه گیمفا باشید.
ساختار بتل رویال Warzone 2.0، مانند تمام بتل رویالهای یک دهه اخیر است. در واقع، بهتر است بگویم هر چقدر نسخهی اول Warzone در مقایسه با رقبای بزرگ این ژانر متفاوت و خاص بود (به لطف مواردی مثل Buy Stationها، وجود Loadout و موارد دیگر)، وارزون ۲ الهامگیریهای مشهودی از دیگر آثار بتل رویال داشته و کاملا با نسخهی اول متفاوت است.
در اینجا هدفی کاملاً مشخص وجود دارد. شما به صورت انفرادی یا تیمی (بسته به مود انتخاب شده)، از هواپیما به بیرون پریده و در مکان مورد نظر خود در نقشه فرود میآیید. بعد از آن میبایست به Loot کردن پرداخته و با پیدا کردن سلاح، تجهیزات، پول و سایر آیتمها، خود را برای نبرد مجهز کنید.
برویم سراغ مود DMZ. در قالب این حالت بازی، ۱۵ تیم به نبرد با یکدیگر و هوشمصنوعیهای پراکنده شده در نقشه میپردازند. در واقع مود DMZ، تجربهای PvPvE به شمار میآید. در این مود خبری از بیرون پریدن از هواپیما نیست و اسکواد شما به صورت شانسی در نقطهای مشخص Spawn میشود. متأسفانه همین مورد در برخی Roundها مشکلساز شده و ممکن است در مکان نامناسبی ظاهر شوید.
بتل رویالها چند سالی است که بازار آثار آنلاین و رقابتی را تصاحب کردهاند و فوقالعاده محبوب و سودآور شدهاند. یکی از بزرگترین آثار این ژانر، بازی Warzone بود که توانست در عرض دو سال، بیش از ۱۰۰ میلیون کاربر را جذب خود کند. پس از سه سال، ماه قبل شاهد عرضهی نسخهی جدید این بتل رویال محبوب از سوی اکتیویژن بلیزارد بودیم و اکنون در این مقاله، به بررسی این عنوان میپردازیم.
یکی دیگر از بزرگترین تفاوتهای Warzone 2.0 با نسخهی قبلی، عدم امکان خرید Loadout از Buy Stationها است. در طول بازی، به صورت خطی شاهد افتادن Loadoutهای یک بار مصرفی هستیم که معمولا لوت کردن آنها فوقالعاده خطرناک است، زیرا مرکز توجه دشمنان قرار میگیرد. اگر حاضر نباشید به این روش Loadout انتخابی خود را بردارید، میتوانید با پرداخت ۵۰۰۰ دلار از فروشگاه بازی، یکی از سلاحهای شخصیسازی شدهی خود را خریداری کنید.
حقیقتا اصلا و ابدا با حذف Loadoutها و تغییر روش کلی خرید سلاحها موافق نیستم. اکثر مخاطبان نیز دو دسته شدهاند و برخی از ساختار جدید راضی هستند و دسته دیگر، مثل من به طور کلی از این ساختار رضایت ندارند. به شخصه اعتقاد دارم اگر یک مکانیزم، ساختار، قابلیت یا ویژگی در بازی ویدیویی فارغ از سبک و ژانر آن، هم پیادهسازی مناسب و طراحی اصولی و استانداری دارد و هم مخاطبان از آن راضی هستند، تغییر کامل آن، بدون هدف منطقی و بدون جایگزین کردن آن با ساختاری بهتر، جذابتر و کاملتر، تصمیم درستی به شمار نمیآید. البته بدیهی است در این زمینه، ممکن است دیدگاهها و نقطه نظرات مختلفی وجود داشته باشد.
بازی Warzone 2.0، با وجود آن که تجربهای نسبتاً قابلقبول را برای یک اثر بتل رویال را ارائه میدهد، اما متاسفانه در برخی زمینهها نسبت به نسخهی اصلی دچار پسرفت شده است و از طرف دیگر، از پتانسیلهای بالقوه استفادۀ کافی را نمیبرد. همچنان تجربهی بازی همراه با دوستان، میتواند لحظات جذابی را برای شما به ارمغان بیاورد، اما نه به جذابی وارزون قبلی و نبرد در نقشۀ وردانسک.
نکات مثبت:
- گانپلی روان
- نقشهی جذاب
- طراحی خاص گولاگ
- تنوع مناسب Contractها
- اضافه شدن برخی ویژگیهای منحصر به فرد و جدید
- صداگذاری فوقالعاده
نکات منفی:
- رابط کاربری فوقالعاده ضعیف
- متعادل نبودن هوش مصنوعی در مود DMZ
- حذف شدن برخی ویژگیهای جذاب نسخهی قبل
- المانهای واقعگرایانه بیش از حد
- الگوبرداری بیدلیل از سایر آثار بتل رویال
- دور شدن از هویت وارزون