نقد و بررسی Layers of Fear؛ لایه های اضطراب
انتشار: خرداد 25، 1402
بروزرسانی: 22 تیر 1404

نقد و بررسی Layers of Fear؛ لایه های اضطراب

یک موضوع دیگر که باید به آن اشاره کنم، تفاوت تم، اتمسفر و حال و هوای فصول مختلف بازی است. مثلا نقاط قوت بازی بیشتر در چپترهای موسیقی دان و نقاش دیده می شوند و بخش بازیگر به عنوان مثال، هر چند داستان نسبتا جذابی را دنبال می کند، اما در طول تجربه پنج قسمت مربوط به این کاراکتر، به شخصه حتی یک بار کوچک ترین حس ترس یا اضطرابی حس نکردم. چرا که هم محیط های این مراحل آن قدر مخوف نبودند و هم دشمن موجود در این چپتر واقعا هیچ گونه نکته دلهره آوری در خود جای نداده بود. این تفاوت بارز بین درجه ترس، اضطراب و ناامنی میان شخصیت های مختلف را به شخصه دوست نداشتم، هر چند لزوما از آن به عنوان یک نکته منفی یاد نمی کنم، اما ترجیح می دادم سازندگان، بخش بازیگر را ترسناک تر و مخوف تر کرده و از المان های بیشتری در آن استفاده کنند.

"نقد و بررسی Layers of Fear؛ لایه های اضطراب"

در واقع باید بگویم انتقاد اصلی من به بازی، این است که اصلا پا را از محدوده کلی، تکراری و کلیشه ای فراتر نمی گذارد و صرفا به خلق یک تجربه معمولی ترس روان شناختی بسنده می کند. در واقع Layers of Fear، فاقد جاه طلبی و نوآوری لازم است. ده ها بازی Walking Simulator مشابه در ژانر ترس را اگر تجربه کنید، در واقع کاملا یک رویه را دنبال می کنند و در صدد تغییر یا بهبود نیز بر نمی آیند و Layers of Fear یکی دیگر از این آثار است.

"نقد و بررسی Layers of Fear؛ لایه های اضطراب"

روایت داستان در Layers of Fear، مانند پازل هزار تکه ای است که پیشروی در داستان و پیدا کردن اطلاعات محیطی، تکه تکه پازل را در اختیار شما قرار می دهد و تقریبا تا اواخر هر فصل (Chapter)، نمی توانید به طور کامل از اتفاقات و داستان ها سر در بیاورید، چرا که نیاز دارید قسمت های مختلف پازل داستانی را کنار هم قرار دهید.

بازی پازل های مختلفی دارد که هیچگونه ویژگی خاص، نوآورانه یا جذابی در آن ها دیده نمی شود. در یک اتاق گیر افتاده اید و باید به دنبال کلید بگردید. تقریبا ۹۵ درصد پازل های بازی که البته بیشتر مینی پازل هستند، به پیدا کردن کلید، پیدا کردن رمزِ درب یا رمز گاوصندوق خلاصه می شوند. تعداد این مینی پازل ها نسبتا زیاد است اما دو مشکل بزرگ دارند، اول این که فاقد عمق و جذابیت لازم هستند و کوچک ترین خلاقیتی در آن ها دیده نمی شود و مشکل دوم نیز این است که کاملا شبیه هم هستند و عدم وجود جذابیت یا تنوع باعث می شود تا به سرعت از حل کردن آن ها خسته بشوید. شاید فکر کنید به عنوان منتقد بیش از حد در این زمینه سخت گیری می کنم، اما حقیقت این است در سال ۲۰۲۳ هستیم و نمی توان پذیرفت که یک بازی Walking Simulator با محوریت ترس روانی، کاملا کلیشه ای باشد و عملا با آثار یک دهه پیش این زیر ژانر تفاوتی نداشته باشد! پر واضح است سازندگان فقط به دنبال یک تجربه کلی از ترس روان شناختی بوده اند و اصلا قصدی برای نوآوری، تنوع و یا متفاوت بودن نداشته اند.

"نقد و بررسی Layers of Fear؛ لایه های اضطراب"

گالری اختصاصی گیمفا:

"نقد و بررسی Layers of Fear؛ لایه های اضطراب"
"نقد و بررسی Layers of Fear؛ لایه های اضطراب"
"نقد و بررسی Layers of Fear؛ لایه های اضطراب"
"نقد و بررسی Layers of Fear؛ لایه های اضطراب"
"نقد و بررسی Layers of Fear؛ لایه های اضطراب"
"نقد و بررسی Layers of Fear؛ لایه های اضطراب"
"نقد و بررسی Layers of Fear؛ لایه های اضطراب"
"نقد و بررسی Layers of Fear؛ لایه های اضطراب"

بازی Layers of Fear یک Walking Simulator صرف در ژانر وحشت (Horror) است. نه خبری از وجود آیتم های مختلف احیای سلامتی و مهمات در بازی است و نه سلاح یا ابزار مبارزاتی خاصی در اختیار دارید. تنها بخش تعاملی بازی، ابزاری است که معمولا به نور ارتباط دارد و در هر سناریو متفاوت ظاهر می شود. در نقش نقاش، یک فانوس در اختیار دارید که با استفاده از آن می توانید تنها دشمن این فصل از بازی را Stun کرده و اجازه نزدیک شدن به او را ندهید و در سناریوی بازیگر، یک چراغ قوه در دست دارید که هم در مقابل خطر به داد شما می رسد و هم در حل پازل ها و پیشروی به شما کمک می کند.

این بازی بر اساس کد ارسالی ناشر (Publisher) و روی PS5 تجربه و بررسی شده است



منبع: https://gamefa.com/948481/layers-of-fear-review/

داستان بازی Layers of Fear – هر چند سخت است این عنوان را فقط یک بازی بنامیم – با روایت اتفاقات نویسنده ای آغاز می شود که پس از شرکت در یک مسابقه محلی نویسندگی و برنده شدن در آن، اکنون به یک فانوس دریایی فرستاده شده تا با آرامش فکری کامل و آرامش خاطر، به نوشتن داستانی برای یک شرکت بپردازد. طبیعتا در آثار ترسناک، بستر محیطی نقش کلیدی در اتفاقات ایفا می کند و یک فانوس دریایی متروکه، کاملا مناسب چنین اثری است. البته به صورت کلی، بخش هایی که در آن کنترل این نویسنده را بر عهده می گیریم، آنچنان طولانی نیستند و بیشتر از لحاظ داستانی اهمیت دارند تا گیم پلی. در ادامه و هر بار که نویسنده به نوشتن داستان خود از طریق ماشین تایپ مشغول می شود، ما به ترتیب شروع به تجربه داستان های مختلف مثل نقاش، بازیگر و موسیقی دان می کنیم. در این بین، هر از چند گاهی دوباره کنترل نویسنده را برعهده گرفته و اطلاعات جدیدی به ما داده می شود.

"نقد و بررسی Layers of Fear؛ لایه های اضطراب"

از طرف دیگر، بازی آنچنان روی ترس های ناگهانی یا Jump Scare تمرکز ندارد که به شخصه این موضوع را دوست داشتم، زیرا Jump Scare ها باید به صورت انگشت شمار استفاده شوند و استفاده افراطی از این سکانس ها، که بدوی ترین شکل ترس در مدیوم های هنری به شمار می روند، ارزش کلی اثر را کاهش می دهد. خوشبختانه Layers of Fear در استفاده از این Jump Scare ها هوشمندانه عمل کرده و تعداد و فاصله بین آن ها مناسب است.

Layers of Fear، جدیدترین محصول استودیو Bloober، عنوان عجیبی است. اول از همه باید بگویم این اثر، به نوعی چیزی میان ریبوت، ریمیک، ریمستر و نسخه جدید محسوب می شود، چرا که تمام اتفاقات بازی اول (ماجرای نقاش)، عنوان دوم (ماجرای بازیگر) و بسته الحاقی (دختر نقاش) را دل خود جای داده و در عین حال شاهد بخش های جدید مثل داستان نویسنده و موسیقی دان نیز هستیم. بخش های مربوط به Layers of Fear اول و دوم، تقریبا به طور کلی بدون تغییر هستند و بیشتر از لحاظ بصری و گرافیکی ارتقاء یافته اند. در واقع Layers of Fear جدید، پکیج کاملی از تمام چیز هایی است که در قالب Layers of Fear منتشر شده اند.

"نقد و بررسی Layers of Fear؛ لایه های اضطراب"

موسیقی و آهنگ سازی، در آثار ترسناک اهمیت بسیار بالایی دارد، چرا که تاثیر آن ها روی حس ایجاد شده در مخاطب انکار ناپذیر است. عملکرد Layers of Fear در بخش موسیقی، مناسب و رضایت بخش است و می توان گفت که در سکانس های دلهره آور و معدود سکانس های تعقیب و گریز، استرس و ناامنی را به خوبی به مخاطب منتقل می سازند. در دو نسخه قبلی نیز عملکرد سازندگان در بخش موسیقی و آهنگسازی بسیار قابل قبول بود.

پس از اشاره کردن به بارز ترین مشکلات و نقص های بازی، بد نیست کمی لب به تعریف و تمجید هم بگشایم. به شخصه باید بگویم همانند دو نسخه اول، اتمسفر و فضاسازی مراحل بازی بسیار تحسین برانگیز است. از خانه ای بزرگ، تو در تو و مرموز در فصل نقاش گرفته تا صحنه های اجرا در فصل بازیگر و اتمسفر محیطی جذاب بخش موسیقی دان. جزئیات به کار رفته در محیط های لوکیشن های مختلف بسیار مناسب است و اگر این مسئله را در کنار روایت محیطی بازی قرار دهیم، ارزش کار سازندگان بیشتر به چشم می آید.

آیا Layers of Fear حرف های جدیدی برای گفتن در ژانر ترس روان شناختی دارد؟

در مورد بخش گرافیک باید بگویم اگر نسبت به استانداردهای ۲۰۲۳ در نظر بگیریم، شاید بازی آن چنان جذاب به نظر نیاید، اما با توجه به ژانر بازی، باید بگویم کیفیت بافت ها، نورپردازی، سایه زنی و کیفیت تکسچرها در کل رضایت بخش است، هر چند در برخی مراحل کیفیت کلی اثر کمی سینوسی عمل می کند.

داستان Layers of Fear، که در واقع ترکیب داستان های نسخه اول و دوم به اضافه محتویات اضافه است، بیشتر روی مشکلات و اختلالات روانی، عقده های روحی و ناکامی های انسان ها تاکید دارد و مانور می دهد. از نقاشی هنرمند که کم کم هنر و خلاقیتش به جنون محض تبدیل شده و زندگی اش به کام نابودی و انحطاط کشیده می شود گرفته، تا داستان بازیگری که اتفاقات و حوادث کودکی اش او را هیچگاه رها نکردند. نکته جالب این است که در تمام بخش های داستان، دشمن اصلی به نوعی ساخته شده از خیالات، توهمات و ناکامی های فرد است. همانطور که نقاش، شکل متفاوت و به جنون رسیده همسرش را می بیند.

عملا بازی شخصیت پردازی خاصی ندارد و از آن جایی که از لحاظ روایی بیشتر روی اتفاقات گذشته و حوادث از پیش اتفاق افتاده تمرکز دارد، شاهد تغییرات شخصیتی نیستیم و بیشتر سقوط روانی شخصیت ها پس از حوادث را مشاهده می کنیم.
داستان بازی حد مشخصی بین مرموز بودن و آشکار بودن را انتخاب کرده که به شخصه فکر می کنم تصمیم هوشمندانه ای بوده است، البته باید بگویم تاکید زیاد داستان و روایت روی داستان گویی محیطی، باعث می شود اگر به نوشته ها و آیتم های محیط بی توجه باشید، عملا بخش بزرگی از داستان را از دست بدهید و حتی متوجه ساختار داستانی نیز نشوید. بنابراین این نکته را هنگام تجربه بازی مد نظر قرار دهید.

"نقد و بررسی Layers of Fear؛ لایه های اضطراب"

اکثر بازی های Walking Simulator در ژانر وحشت، معمولا به علت نبود فاکتور تعامل، در یک چرخه گیر می کنند و ممکن است به سرعت تکراری شوند و متاسفانه این مسئله گریبان Layers of Fear را نیز می گیرد. از آن جایی که ساختار بازی کاملا مشخص است (پیشروی کنید، آیتم خاصی به دست بیاورید، پیشروی کنید و الی آخر)، بازی به سرعت تمام برگ های برنده خود را بازی می کند و عملا دیگر چیزی برای ترغیب مخاطب ندارد. از آن جایی که Layers of Fear در دسته آثار Psychological Horror قرار می گیرد و بیشتر به ترس مفهومی و اتمسفریک وابسته است، این یکنواختی در روند بازی، به تجربه کلی آن لطمه می زند.

"نقد و بررسی Layers of Fear؛ لایه های اضطراب"
نویسنده: تیم تحریریه روحانی نژاد