گیوتین نامه قسمت آخر؛ ماجراهای شرلوک هولمز

– هوم! جالب است.

– عاه! وای آخیش! راحت شدم. فکر کردم نکنه من ترورش کردم و خبر ندارم. خب پس خوبه دیگه برگردم مصر خونه پیش زن و بچم. خداحافظ!

– آقای هولمز! بهشان گفتم بس کنید، ما برای اکتبر نویسنده کافی نداریم همه بازی ها را نقد کنند… ببینید! این شده وضع من… حالا بگویید به من که چه کار کنم! چه گیمی بر سر اعضای تحریریه بریزم!؟

پس آسانسور قاتل ما از دیوار ۱۰۱ طبقه (خارج از ساختمان) بالا می رود. درحالی که هیچ کس در حیاط نبود و کوزت همراه ننه گیمر، در طبقه همکف گیم می زده.

– آن وقت نمی شود طوری از Hidden Blade استفاده کنید که انگشتتان قطع نشود؟

بایک یوبیسافت آبادی

به هرصورت، بازرس لستراد اول بایک را دستگیر نمود و بعد الکسیوس را؛ درحالی که درمیانِ دوردیفِ درختان کاجِ وسط حیاط بزرگ اسب سواری می کرد و عین خیالش نبود.

آسانسور قاتل

ننه گیمر!

– نیازی نیست لستراد. خانم ننه گیمر احتمالا در شوک مرگ فرزند خویش هستند. رهایشان کن و بگذار آرام باشند؛ نوه شان، کوزت اینجا هست.

سردبیر، بازرس، من، بانو کوزت و آن دو مظنون جانی، همه از چنین درخواستِ دور از عقلی ماتمان برد. طوری که احساس کردم جمعیتمان لال یا کر شده است. وگرنه که جوابی به دوستم می دادیم.

– ننه گیمر! ایست! همین الان سر جای خود…

– اسمت چیست دخترم؟

– دوستان عزیز من!… دوستان عزیز من!… ها! مفتخرم اعلام کنم که قاتل همینک به فاصله پنج قدم، روبه روی سردبیر قرار دارد! این شما و این…

سربازهای لستراد آماده دستگیری شدند. هیچ راه فراری نبود.

دوستان من! اگر بازی AC: Odyssey را تجربه کرده باشید، باید بدانید که آقای الکسیوس یک بز کوهی با ژنتیک مارول اسپایدر من ۲ است. طوری که به لطف عنایات الهه یوبیسافتِ منطق باز، حتی اگر ارتفاع کوهی به آسمان هفتم نیز برسد، ایشان بدون هیچ مشکل و آخی تا آن بالا مثل بز کوهی می تواند برود. بدین سبب گمان می کنم که یک عمارت ۱۰۱ طبقه، پوست پسته کارش باشد…

بانو کوزت دیگر اینجا به حرف آمد. این اتفاق برایم تعجب برانگیز بود،

زن عجیبی بود. آخر به هولمز جوابی نداد و در کمال حیرت جمع، سریعا محفل را بدرود گفت. به گونه ای که بازرس لستراد، همچون سگی که دمش را بالا بگیرد و تیز کند، واکنش نشان داد و محکم فریاد زد.

– گمان می کنم به اندازه کافی در ذهنم استدلال هایم را اداره کرده باشم… هوم! خانم ننه گیمر! شما چرا هیچ حرفی نمی زنید؟ چهره تان برایم یادآور خانم هادسن است.

آقای\xa0 الکسیوس احساس چنین درد فجیعی را به نظر تاکنون نداشته؛ وگرنه چرا فریاد و جیغِ این مرد به آسمان بلند می شود، و خانم کوزت با وجودی که ۱۰۱ طبقه با اتاق پدرش فاصله داشته، صدای وحشتناک ضجه او را کامل می شنود؟ البته این خانم محترم به اندازه یک دقیقه به گفته خودش سنگ کوپ کرد. پس حالا مجرم ما تنها یک دقیقه و چند ثانیه وقت دارد… برای اینکه یا از تنها پنجره اتاق، دست از پا درازتر فرار کند… یا ریسکِ ترور را با خطر آشکار شدنِ هویتش بپذیرد…

– اسم، یکبار دیگر؟

قاتل گزینه دوم را انتخاب می کند. اما متاسفانه دیگر ژان والژان با شنیدن فریاد منزجرکننده الکسیوس بیدار شده. پس بلافاصله به سمت درب می گریزد. حالا آسانسور راه چاره ای ندارد و تازه درد وخیمی نیز در وجودش هنوز می پیچد. طبیعی است که او در چنین وضعیتی عقلش درست کار نکند؛ چون درحالِ دست و پنجه نرم کردن با درد قطعی انگشت است. تصور کنید که در جلسه کنکور (خدا نکند!) انگشتتان قطع شود و خون ریزی کند؛ آیا می توانید قبول شدنتان در دانشگاه ها را تضمین کنید؟ ابداً!

– خیر آقای الکسیوس. بایک قطعا مجرم نیست.

جناب هولمز! با وجود اینکه ۱۰ سالمه، من قهرمان دوی المپیک توی تیم ملی خواهران فرانسه هستم. برای همین از طبقه همکف، تا گفتم: «به نامِ خـُ …»، یهو دیدم ای خاک تو سرم!… رسیدم به «ـدا» و کنار جسد بابام وایسادم که افتاده بود کنار در اتاق تو طبقه ۱۰۱! یعنی واقعا واوووووو! چه سرعتیییی!

درست قبل از اینکه با دو متهم صحبتی داشته باشم، از خانم کوزت درخواست کردم دمپایی دستشویی، یعنی آن تیغه خطرناک و بدون برندگی را بیاورد. آقایان و خانم ها! این همان دمپایی دستشویی قاتل ژان والژان بی کوزت بود! هوم! اما صبر کنید… انگار طراحی دمپایی برایم خیلی آشناست… بله! با توجه به کتاب هایی که از یونان باستان خوانده ام، درواقع شاید چنین چیز مخصوصی در دنیای مدرن ما حکم یک دمپایی دستشویی را داشته باشد، ولیکن درحقیقت برای یونانیان، حکم یک کفش راحت و رسمی دارد.

الکسیوس یوبیسافت زاده

کوزت بی ژان والژان

– ها ها ها…! مثال های شما مرا به وجد می آورند. لطفا ماجرای خود را ادامه دهید.

– هوم! هفت ویلای عظیم به عنوان مزد سفره انقلاب فرانسه خیلی کم است!

– من… من… من یک اسب دیدم!

با توجه به شناخت کاملم از فرقه آسانسور، اطمینان دارم که نیت قاتل، ترور با جراحت عمیق در گردن بوده است. اما بدبختانه این آسانسور عزیز، هنگامی که آرام بر تخت نشسته و کمینِ ترور کرده و الان است که با Hidden Blade گردن ژان والژان را جراحتی مرگبار ببخشد، بی عرضگی نشان داده و اشتباهاً، انگشت سوم خود را با تیغه برنده خودش قطع می کند! این را از قرمزی بیشتر و تازگی خون بر باند دور دستش متوجه می شویم…

هنوز همه مان، البته دیگر به جز بایک لرزان و الکسیوس، مبهوت این کار هولمز بودیم و نمی دانستیم چه بگوییم. آه! همیشه تکنیک های\xa0 عجیب و غریب دوست زیرکم موهای تنم را سیخ می کنند. واقعا گاهی از شرم صورتم خیلی سرخ می شود.

– خیلی هم عالی… بسیار خب… آقایان! بایک و الکسیوس! لطفا کفش های خود را بپوشید!

– چون یوبیسافت، پدر تحریف تاریخ ایران در ویدیوگیم، ناراحت میشه.

تیمور لنگ!

درست در روز شنبه، به تاریخ ۳۰ سپتامبر سال ۲۰۲۳، آن ماجرای شنیع و فجیع رخ داد؛ یعنی دقیقا یک روز پیش از شروع ماهِ پرگیمِ اکتبر. پس بی دلیل نبود که سردبیر اینقدر اضطراب بی منتقدی داشته باشند. حال آن طور که بانو کوزت تعریف می کرد، واقعه قتل بدین شکل بوده است (لازم به ذکر نیست که هق هق ها و درنگ های ایشان را در دفترم حذف کرده ام تا به مختصرترین صورت ممکن، شرح اتفاق را درآورم):

و همچنین، چون بایک لول ۲۰ و یک mercenary است… ولی الکسیوس لولش پایین تر و ضعیف تر است… این آسانسور به هرزوری که شده، فریادش را می خورد. چون می ترسد بایک او را به راحتی بکشد! بنابر چنین حقایقی، مجرم اینجا چندی پنهانی استراحت می کند تا لنگی پایش برطرف شود (اگر بایک حضور نداشت و پایش لنگ نبود، حتما به سرعت فرار می کرد و معمای ما بسیار سخت می شد).

– دقیقا با چه خزعبلاتی تشخیص دادید که من مجرمم!؟

– جدی!؟ منو باش که فکر می کردم فقط از من دعوت کرده. پس تو رو هم دعوت کرده بود داداش!؟

وقتی سردبیر گیمفا روح دید…

– نمی دانم از کجا پیدایش شد. ولی وقتی صدای سوت یک نفر را شنیدم، جا خوردم و اطرافم را وارسی کردم. باورتان نمی شود؛ اما من باورم می شود! چرا که از یوبیسافت هیچ چیز بعید نیست. می خواهد بازگشت به تیشه ها باشد یا سوء استفاده از حس نوستالژیک مردم. فرقی نمی کند.

– منتظر چی هستید سربازها؟ دستگیرش کنید!

نگاه هولمز به محل خالی انگشت آنها در دست هایشان مشکوک تر شد. هردو نفر باندی را به دورش پیچیده بودند و قرمزی خون، سفیدی باند را از بین برده. ولی خون الکسیوس قرمزی بیشتری داشت.

– آخ!

یادم می آید شرلوک چقدر در خانه غر می زد و می گفت: «واتسن! واقعا فکر می کنی نوشتن مزخرفاتی از فرقه آسانسور آنقدرها ارزش دارد!؟» گفتم: «البته. به هروجه، من همیشه پرونده های تو را ضبط می کنم، هولمز.»

عاقبت جناب آقای کریمی از درب پشتی ویلا وارد می شوند که آقای الکسیوس هم همان زمان اسبش را برای فرار صدا می زند. سوارش می شود و چون عجله داشته که هرچه زودتر موقعیتِ ترور را ترک کند، «یالا!» می گوید تا اسبش تندتر بدود و زودتر بگریزد. لکن از شانس خوب قاتل، تا آن هنگام بازرس لستراد رسیده بود و کنار درب سربازانش قرق کرده بودند. اینجاست که آسانسور قاتل خودش را به آن راه می زند و شروع به اسب سواری آرامی درمیان درختان کاج حیاط می کند!

درحالی که با چهره ای نگران و ذهنی مغشوش، دست هایشان را از پشت کمرشان به هم قفل کرده بودند، به چپ و راست قدم می زدند و انگار ایستادن هرگز در نیتشان نبود.

«پرونده فرقه آسانسور»

ارادت!

جسد ننه گیمر نیز در روز پنجم اکتبر ۲۰۲۳ مصادف با روز انتشار AC: Mirage در بغداد پیدا شد.

– آقای هولمز! تنها افرادی که می توانند مخفیانه آدم بکشند و مثل بز کوهی از ارتفاع هشت هزار و هشتصد و چهل و هشت و هشتاد و شش صدم متری قله اورست بپرند و زنده بمانند، همین دوتا هستند… البته بازهم صد رحمت به بز کوهی! در هرحال، من به این دونفر ساکت و سربه زیر مشکوکم… پس لطفا جای تعریف از یک ویلای مرفه بی درد، به فکر حل پرونده باشید و…

واضح بود که جناب آقای کریمی از بی توجهی ظاهری هولمز خوششان نیامد و باعصبانیت، به دو مظنون صحنه جرم خیره شدند.

جناب آقای کریمی، مرد محترم ادیتور، تنها شخصی بودند که موفق شدند الکسیوس را به عنوان اولین نفر در حیاط بزرگ ویلا ببینند. خوشحالم که حرف های هولمز و سردبیر را کامل و موبه مو در دفترم یادداشت کرده ام؛ سردبیر می گفتند:

– نه. شرمنده. نمیشه.

بانو کوزت لبخند ملیحی زد تا لستراد آرام گرفت.

خنده الکسیوس در آنی خاموش شد و ناگاه Hidden Blade را از وسط جای خالی انگشتش بیرون داد. اما خوشبختانه بی فایده بود. آخر اینجا دیگر نه کات سین بود که بخواهد همه را یک تنه همانند فیلم هندی ها بکشد، نه سربازانِ دوستِ بازرسمان، هوش مصنوعی لهی مثل باب اسفنجی های توی AC: Odyssey داشتند. بله… اینجا دیگر گیم پلی، گیم پلی بازی ما بود؛ نه بازی های تخیلی یوبیسافت!

دفترچه ام را آن موقع به تندی از جیب کتم بیرون آوردم و آماده شدم. کنجکاوی از درونم شدیداً می بارید…

بز کوهی با ژنتیک مارول اسپایدر من ۲

– آقای هولمز! این مسخره بازی ها چیه؟ رو چه حسابی به من برچسب مجرم می زنید؟ اون مجرمه! اون بایک لعنتی! کجا میری مردک!؟ وایسا ببینم! این قتل کثیف کار اونه، نه من! اون…

هولمز نگاهی دیگر به عمارت ویلا انداخت.

– به نام خدای اتزیو آفرین… اوهوم! الکسیوس هستم از شهر راز، یونان باستان… ببینید، این یاروی مصری درست توضیح نداد. اصلش اینه که ما یه Hidden Blade داریم و واسه راحتیِ استفاده ازش، یه انگشتمون رو به یاد همین یاروی بی عرضه قطع می کنیم.

بنابراین، قاتل معقول ترین راه ممکن را از نظر عقل ناقصِ آن موقعِ خود انتخاب می کند: پرتاب کفش یونانی خاصش در کله مرحوم! این کار سریع و بسیار پرقدرت انجام شد، طوری که ژان والژان بی کوزت بدون هیچ اثری از جراحت یا قطره ای خون از بدنش، کنار درب اتاق خواب سریعا به قتل رسید.

هولمز صدایش را به شدت بالا برد.

– خب… خب…

معمای آسانسور قاتل

جناب آقای کریمی مشخصاً نگران بودند و یک جا بند نمی شدند؛ کنجکاو شدم ببینم تا شرلوک چه پاسخی به سردبیر خواهد داد. اما تنها اندازه دوثانیه چشم هایش را بست و سپس، نگاهی به دخترکی انداخت که با چشمانی قرمز از فرط گریه، زیر لب چیزهایی می خواند.

– من هیچ ماجرای خاصی نداشتم. فقط داشتم توی حیاط اسب سواری می کردم… درهمین حد فقط بیشتر میگم که من رو هم ژان والژان بی کوزت برای یاد دادن فنون دعوت کرده بود و منتظر بودم نوبتم بشه. چون فکر می کردم بایک داخل باشه. بیشتر از این هیچ حرفی ندارم…

– همان موقع که داخل آمدم، دیدم این روباه مکار… این بایک دارد چقدر آرام توی حیاط قدم می زند. حسی به من می گفت که قاتل را پیدا کرده ام. پس مثل Sekiro دویدم دنبالش تا گیرش بیندازم و نگذارم فرار کند. ولی متاسفانه فهمید و پا به فرار گذاشت. هه! لکن هنگامی که از روی دیوار پرید، پایش لنگ شد و گیرش انداختم!

– معصومه؟؟؟ معصومه دیگه کیه؟؟؟؟ بابات بهم گفت. دارم درباره بابات صحبت می کنم!

– بوس!

– خب… خب… به نام خدای یوبیسافت فرانسه… بایک هستم، مخلص شما! خب… من راستش دیروز تو حموم بودم؛ خب… بعد می خواستم یکی رو ترور کنم. خب… اما یهو اشتباهی انگشتمم همراهش ترور شد. خب… همین! خب… صدق الله العلی العظیم.

– چرا؟

سردبیر گیمفا مردی که سوار اسب شد را کامل ندیده بودند. ولی حدس می زدند که همان مردک ریشو و مغرور یونانی باشد. تا اینکه الکسیوس به اسب گفت: «یالا!» که درواقع «یا الله» هست و ریشه عربی دارد. سردبیر با شنیدن این عبارت، یک لحظه به خودشان شک کردند که بیجا هم نبود. آخر جای تعجب است که مردی از دیار یونان باستان و ۵۰۰ سال قبل از میلاد مسیح (که هنوز دین مسیحیت هم نیامده)، از عبارت دین اسلام استفاده کند! درحقیقت، حق با جناب آقای کریمی، این مردِ راستگو بود. هیچ سوتی کِش داری از یوبیسافت بعید نیست.

– الکسیوس.

ولی هولمز اصلا عین خیالش نبود.

ممنونم از شما دوستان باوفا و همیشه همراه بابت اینکه تا آخر با داداش کوچیکه کامنت های هفته همراهی نمودید 🌹

پس از این سخن آقای بایک، یکهو خنده شدیدی از دهان آن آسانسور قاتل خارج شد و دست بر روی شکمش گذاشت.

شرلوک هولمز

پس از چنین حادثه غریبی، بانو کوزت با گوشی آیفون پانزده Proاش به اسکاتلندیارد زنگ زد (حدودا ساعت ۹ هم بود) و خانم ننه گیمر نیز، به سردبیر زنگید و درنهایت، بازرس لستراد بلافاصله ما را با زنگ زدن خبر نمود…

موفق و تندرست باشید