Miles Morales (نسخه PC) –

مراحل فرعی بازی، کماکان با برخی از مشکلاتی که در نسخه‌ی قبل شاهد بودیم دست و پنجه نرم می‌کنند. اگر یادتان باشد، یکی از ایراداتی که به Marvel’s Spider-Man 2018 وارد بود، عدم وجود تنوع میان مراحل فرعی و تکراری شدنشان است. این مشکل، با وجود نرم‌افزار FNSM، دچار تغییرات مثبتی شده و شاهد مراحل جذاب‌تری در این بخش هستیم، اما همچنان برخی از آن‌ها تکراری هستند و تعدادی هم آنچنان که باید و شاید سرگرم‌کننده نیستند.

Spider-Man: Miles Morales، تجربه‌‌ای سرگرم کننده و از نظر گرافیکی بسیار زیبا است و توانسته تا با معرفی شخصیت‌هایی دوست داشتنی، ادامه دهنده‌ی مسیری باشد که Insomniac آن را با Spider-Man 2018 آغاز کرد. این عنوان روی PC تجربه‌ای روان را ارائه می‌دهد، اما در بخش‌هایی باگ‌های آزار دهنده دیده می‌شوند. با این وجود، اگر از افرادی هستید که نسخه‌ی قبل را بازی کرده و از آن لذت برده است، تاب خوردن در حال و هوای کریسمس به همراه مایلز مورالز و گوش دادن به ترک‌های موسیقی جذاب، هنوز هم سرگرم کننده است و به شما پیشنهاد می‌شود.

نکات مثبت:

  • شخصیت‌های دوست داشتنی
  • مبارزات سرگرم‌کننده
  • Photo Mode پرجزئیات
  • موسیقی‌های شنیدنی
  • روان‌ شدن مبارزات و بالا رفتن کیفیت و سرعت تاب خوردن در شهر
  • ارائه‌ی تنظیمات گرافیکی متعدد و کارآمد
  • حالت گرافیکی انیمیشن into spider verse!

نکات منفی:

  • پازل‌های نه‌چندان سرگرم‌کننده یا ضروری
  • تکراری بودن هسته‌ی کلی گیم‌پلی و عدم ایجاد تمایز میان کنترل مایلز و پیتر
  • باگ‌های آزار دهنده
  • عدم تمرکز کافی روی بخش مخفی‌کاری
  • کوتاه بودن بازی

8

یکی از بامزه‌ترین قسمت‌های بازی، حالت گرافیکی مخصوصی است که از نظر بصری، بازی را شبیه به انیمیشن Spider-Man: Into the Spider-Verse می‌کند و اگر مانند من از طرفداران این انیمیشن باشید، حسابی از استفاده‌ی این حالت گرافیکی لذت خواهید برد.

برای مثال، یکی از ماموریت‌‌های فرعی بازی مربوط به یافتن یک سری صوت مخصوص از درون شهر، برای ساختن موزیک می‌شود. این کار برای دفعات ابتدایی جذاب است، اما وقتی به روالی تکراری می‌افتد، عملا حوصله‌ی گیمر سر می‌رود و جذابیت خود را از دست می‌دهد.

تبلیغات

بازی در بخش موسیقی نیز به نسبت نسخه‌ی قبل، پیشرفت‌های چشمگیری داشته است و از موسیقی‌های ابتدایی بازی گرفته، تا ترک I’m Ready از Jaden smith که در انتهای داستان پخش می‌شود، همگی از کیفیت بسیار خوبی برخوردار هستند و به خصوص در لحظات اکشن و مبارزات، آدرنالین پلیر را بالا برده و آن حس ابرقهرمانی را در او زنده می‌کنند.

دوباره شاهد نبردی بین دو گروه مختلف، پرداخت کامل به یک ابرقهرمان دلسوز، اما کم تجربه، یک عالمه مسئولیت، یک دانشمند نه چندان مهربان و در نهایت تلاش‌های ستودنی یک نوجوان برای محافظت از اطرافیان هستیم. با این وجود، تیم اینسامنیاک توانسته است تا به شکلی هنرمندانه، این داستان را روایت کند و به خوبی روابط و احساسات بین کاراکترهای بازی را به تصویر بکشد. اکثر کاراکتر‌ها ملموس هستند و گیمر می‌تواند به خوبی با شخصیت‌های مختلف ارتباط برقرار کرده و حتی آنتاگونیست داستان را درک کند.

البته، در بازی شاهد یک سری پازل نه چندان ضروری هستیم که سازندگان می‌توانستند در طراحی آن‌ها خلاقیت بیشتری به خرج دهند. برای مثال، در بخشی از بازی باید با استفاده از تار‌‌های رسانا و الکتریکی، یک ژنراتور گردان را به گونه‌ای تنظیم کنیم که در نهایت بتوان تمامی در‌ها را به آن متصل کرد؛ اما پیدا کردن راه حل برای انجام این کار، نهایتاً 20 یا 30 ثانیه از زمان شما را خواهد گرفت و در نهایت، شاهد یک روند خسته‌کننده برای اتصال تار‌ها خواهیم بود.

Marvel’s Spider-Man: Miles Morales، جهان زیبایی دارد. این بار، نیویورک پوشیده از برف است و بازی تمی مخصوص به تعطیلات کریسمس و سال نو دارد. استفاده از چراغ‌های نئون در شهر، غروب آفتاب دلپذیر و آب و هوای طوفانی در شب، به خوبی پیاده سازی شده و با وجود این که قبلا شاهد همین نقشه بودیم، اما Insomniac به نیویورک Miles Morales، روح و جان تازه‌ای بخشیده است.

صداپیشگی شخصیت‌ها نیز به خوبی صورت گرفته است و به خصوص کاراکتر مایلز و Phin Mason به خوبی توانسته‌اند تا از پس صداپیشگی این کاراکترها بر بیایند. به طور کلی، Spider-Man: Miles Morales از حیث صوتی، یک اثر عالی به شمار می‌رود و ایراد چندانی نمی‌توان به این قسمت از بازی وارد کرد.